ترانه با شش خرس به اتاقش رفت . در تخت نرمش فرو رفت و به آنها گفت : حالا باید به باغچه ام برسم . نباید ملکه را ناراحت کنم ، باید باغچه را سرحال کنم . شش خرس گفتند : درسته بانوی من . ملکه از دیدن باغچه شما خیلی خوشحال شدند . امیدوارم در سرزمین پاستیلی از این نوع باغچه ها زیاد شوند .
ترانه با سر خود آنها را تایید کرد . بعد به آنها گفت : لطفا برید بیرون و استراحت کنید . می خواهم استراحت کنم .
به همه بگویید مزاحم من نشوند ، می خواهم استراحت کنم .
بعد از سه ساعت ترانه بیدار شد . آلوچه به اتاقش آمد و گفت : ملکه شمارا احضار کردند ، گویا با شما کار مهمی دارند .
ترانه به اتاق ملکه رفت . ملکه دستور داد به غیر شش خرس و ترانه ، هیچکس آنجا نباشد . بعد از رفتن آنها ملکه گفت :
من سه سال دیگر خواهم مرد . وقتی من مردم ترانه باید ملکه شود .
ترانه گفت : ملکه من سال دیگر مردم این شهر را خوشبخت می کنم . مطمئن باشید که لیاقت این رتبه را خواهم داشت .
بعد از سه سال ملکه لالایی مرد . حالا نوبت ترانه بود که ملکه شود .
جشن ترانه تمام شد و او دستور داد تا به همه مردم پول بدهند تا هر چیزی که می خواهند بخرند . مردم که نمیدانستند چه خبر است ، سریع پول ها راگرفتند و برای خودشان چیزهایی خریدند .
ملکه ترانه در جشن به آرامی گفت : داستان من هم تمام شد .
#بانوی سبز
وقتی ترانه بیدار شده بود ، صبح شده بود .
ترانه شش خرس را صدا زد و از آنها خواست تا لباس های مخصوصش را به او بدهند . ترانه دست و صورتش را شست و لباس هایش را پوشید .
به شش خرس گفت : من می خواهم ملکه راببینم ، آیا بیدار هستند ؟! ملوچه گفت : بله بیدار هشتند .
ترانه به اتاق پادشاهی ملکه رفت ، عرض ادب کرد و گفت : من درخواستی از شما دارم .
ملکه گفت : بگو ، می شنوم .
ترانه مکثی کرد و گفت : خب . من . یک باغچه می خواهم !
ملکه تعجب کرد و خندید . شش خرس از رفتار ملکه تعجب کردند و به او نگاه کردند . ملکه گفت : در سرزمین پاستیلی خیلی زیاد باغچه داریم ، تو کدام را می خواهی ؟
ترانه گفت : من باغچه هایی با گل های سوسن ، رز ، داوودی ، بنفشه و. می خواهم . من می خواهم باغچه ای پر از گل های زیبا داشته باشم .
ملکه گفت : باشه ! تو با شش هرس برو و هر چه برای باغچه ات می خواهی بخر .
بعد از مدتی کوتاه ، تمام لوازم باغچه خریده شد . ترانه و شش خرس باغچه را ساختند . ملکه آمد و باغچه را دید و ایستاد .
او خشکش زد . بعد ناگهان قدم برداشت و به سمت باغچه رفت . ترانه به او گفت : باغچه من امادهست .
ملکه جدیدی آمد و جایگزین ملکه قبلی شد .
روزی بود و روزگاری .
سرزمینی در آن سوی ابرها وجود داشت که همه آنجا پاستیلی بودند .
شش نفر از این پاستیل ها ؛ خیلی معروف بودند . می دانید چرا ؟!!
چون آنها مشاورین ملکه شهر پاستیلی بودند .
حدود 40 سال می گذشت که ملکه شهر پاستیلی گم شده بود .
راستی اسامی این 6 مشاور این بود : کلوچه ، ملوچه ، الوچه ، تربجه ، پیازچه و پریچه بود .
می دانید اسم آنها چرا با هم ، هم آواست ؟ چون آنها با هم خواهر و برادر هستند . پریچه خواهر کوچک تر آنها بود .
5 برادر بزرگتر ، ملکه را پیدا کرده بودند . پریچه که از همه کوچک تر بود ؛ پرسید : مطمئنید که ملکه را پیدا کردیم ؟
کوچه گفت : بله ، مطمئنیم .
آنها رفتند و رفتند تا به خانه ی نسبتا کوچکی رسیدند که نسبت به خانه ثروتمندان کمی کوچک تر بود .
6 خرس قصه ما ؛ به سه گروه دو نفره تقسیم شدند تا اتاق های خانه را بگردند که در آخرین اتاق باز شد و همه متعجب شدند .
بله !!! ملکه شهر قصه ما ، آنجا بود . در اطراف ملکه در آن اتاق ، هاله نور عجیبی بود .
برادران خرسی به ملکه ادای احترام کردند و از ملکه خواستند تا علت غیبت خویش را بازگو کند .
ملکه این چنین پاسخ داد : من می خواستم بفهمم که مردم بعد از من چگونه روزگار خویش را می گذرانند . حال فهمیدم ؛ پس باید بروم و دره ای خود را پرت کنم تا بمیرم .
تربچه گفت : آخر چرا ؟
ملکه گفت : چون کسی بعد از 40 سال مرا دیده است . من با خودم عهد بستم ، وقتی کسی مرا دید ، باید بمیرم و حالا وقتش رسیده است .
ملکه و مشاورینش به دره رفتند و 6 خرس ملکه را در حال مرگ دیدند و بعد از چند لحظه ملکه مرد.
و این داستان ادامه دارد .
#بانوی سبز
صبح که بیدار شدند لباس های نو و زیبایشان را پوشیدند و به اتاق صبحانه خوری رفتند .
رزا مادرش را آشفته و نگران ، در حال صحبت با یکی از خدمه دید و سوزان به کنار مادر رفته و گفت : "مادر ، اتفاقی
افتاده؟"
مادرگفت :"هیچی جان دلم ! برو در جای خودت کنار پدر بنشین ."
سوزان پذیرفت و بعد رفت . حالا رزا تنها بود . ولی چیزی نمی شنید .
وقتی داشت به اتاق صبحانه خوری می رفت ، اتاق بسیار زیبا و نورانی مادر دید . رفت داخل و کاغذی را روی میز دید . آن
را برداشت و خواند .
ناگهان رزا جا خورد و سرش گیج رفت . نامه ای از طرف یتیم خانه به خانم آنا .
در نامه نوشته بود :"اگر می خواهید که سوزان و رزا را از خانه بیرون کنید و آنها را دوباره به یتیم خانه بفرستید ، امضا و
اثر انگشت را پای این نامه وارد کرده و ارسال نمایید ."
جالب تر اینکه اثر انگشت توماس در نامه بود .
یعنی پدر از آنها بدش می آمد ؟؟!!
آیا خانم آنا نامه را امضا می کرد ؟؟!!
همه این سوال ها ناگهان در ذهن رزا شکل گرفت . اگر آنها به یتیم خانه بروند باز چه کسی سرپرستی آن ها را قبول می کرد ؟؟
و این داستان ادامه دارد .
#بانوی سبز
پس از غذا خوردن ، رزا در خانه اتاق نوازندگی را پیدا کرده و به سوزان گفت : "بیا کمی ساز بزنیم". سوزان هم قبول کرد .
سوزان رو به روی پیانو نشسته و رزا نیز بر روی نشست و شروع به نواختن آهنگ "در روزی جادویی" از "ریچارد راجرز"کرد و به همراه آن سوزان شروع به نواختن پیانو کرد. اتاق را صدای سازها پر کرده بود ، صدایی آرامشبخش .
مادر و پدرشان به آنها نگاه می کردند و از صدای موسیقی لذت بردند .
بیشتر از اینکه صدای هر دو ساز صدایی زیبا درآورد ، صدای ساز دهنی زیبا بود .
از میان هر دو ساز ، صدای ساز دهنی جلوه ای دیگری می یافت .
صدای اولی نوای اصلی را تعیین می کرد ، دومی صدایی رسا و زیبا بود و در آخر ، صدایی غمگین و همراه با گریه داشت
. هرسه با هم در یک ساز دهنی !!!!!
صدای زیبای ساز دهنی در مقایسه با صدای پیانو بهتر و زیباتر بود و حتی پیانو در مقابل ساز دهنی ساکت شد و فقط
صدای ساز دهنی در همه جا پیچیده بود .
وقتی موسیقی به پایان رسید ، همه او را تشویق کردند . مادر و پدر ، خدمتکاران ، سوزان و حتی ساز دهنی !
ساز دهنی با حسی که در رزا به وجود اورده بود ، او را به وجد می آورد .
موقع خواب شده بود ، رزا و سوزان در اتاق جدیدشان بودند .
لباس های خواب را پوشیده و در تخت هایشان دراز کشیده بودند . سوزان با زبان اشاره به رزا گفت : "مادر و پدرمان
خیلی مهربان هستند ."
رزا نیز سرش را به نشانه تایید تکان داد و بعد خوابیدند .
و این داستان ادامه دارد .
#بانوی سبز
وارد خانه مادر و پدر شدیم . بسیار گران و مجلل بود . مثل قصرها بود . سوزان داشت می چرخید و همه اتاق ها را نگاه میکرد .
با زبان اشاره به رزا گفت :" چه اتاق های بزرگ و زیبایی ! پنجره هایی با پرده های بلند و تک رنگ و اتاق هایی رنگارنگ !"
رزا هم گفت :"بله ! بسیار عالی است ."
سوزان و رزا با هم به خرید وسایل اتاق و خودشان رفتند ، البته با پدر و مادرشان !
وقتی به مرکز خرید بزرگی رسیدند ، به طبقه های لباس های نوجوانان رفتند . در آنجا لباس هایی به طرح گل های باغ
خانه و پروانه ، لباس هایی ساده و تک رنگ ، لباس های خواب ، لباس های مجلسی ، لباس های پشمی و گرم و لباس
هایی براق خریدند .
به طبقه ی وسایل اتاق رفتند و دو تخت آبی و صورتی خریدند ، دو لیوان طرح دار ، پرده رنگی با طر ح گلهای رز و
سوسن ، یک میز به رنگ آبی با صندلی هایی به رنگ صورتی و چند تابلوی زیبا برای دیوارها خریدند .
برای خرید وسایل مدرسه ی آنها به طبقه سوم رفته و کیف هایی به رنگ های سبز و بنفش ، جامدادی هایی به رنگ
های زرد و بنفش ، مدادهایی طرح دار و پاک کن و ماژیک ها و . خریدند . پس از خرید ، به خانه برگشتند و غذایی
خوشمزه و خوش رنگ خوردند.
و این داستان ادامه دارد .
#بانوی سبز
رزا ، سازش را روی لب های کوچک نرمش بودند گذاشت .
آهنگ "وطن زیبا" را زد . همه به باران خیره شده و آهنگ زیبای ساز دهنی گوش می کردند .
وقتی تمام شد و رزا چشم های سیاهش را باز کرد ، دید همه به او خیره شدند ، همه او را تشویق کردند .
بعد خانم جولیا در را باز کرد و گفت : "رزا و سوزان ، بیایند بیرون ."
هر دو به اتاق خانم جولیا رفتند .
دیدند زن و مردی با لباس هایی زیبا جلوی آنها نشسته اند . خانم با زبان اشاره به آنها گفت :
"من خانم آنا ، مادرتان و این هم توماس پدرتان است . من به شما گل دخترا برای شادی خانواده احتیاج دارم .
شما نوازنده های ماهری هستید . ما هم پیانو ، فلوت و ساز دهنی داریم تازه گیتار هم داریم ."
سوزان خوشحال شد و مادر را بغل کرد . رزا هم در فکر فرو رفته بود . به خودش گفت :
"چرا من ؟ چرا من که کم شنوا هستم را انتخاب کرده اند ؟
توماس هم گفت : "سلام رزا و سوزان ؛ من پدر جدیدتان هستم ."
و این داستان ادامه دارد .
#بانوی سبز
فصل ششم .
منو یادتونه؟
به خانه که رسیدیم ، به مامان و بابا همه چیز را توضیح دادیم و گفتیم اگر می شود من و بیلی با هم ازدواج کنیم و مامان هم گفت : « چرا که نه ! اصلا عروسی هردو زوج را با هم می گیریم ! »
من و سوزی با هم گفتیم : « نه ! » بعد بابا گفت : « باشه . هرکی مال خودش . »
موقع عروسی آقای آیلستی و سوزی مامان گریه کرد . بیلی و من هم به همه گفتیم که قرار است ازدواج کنیم .
همه به هم تبریک گفتیم و قبری که به جای سوزی گذاشته بودیم را کندیم .
***
سال بعد
« بالاخره من و بیلی ازدواج کردیم ! »
#بانوی سبز
فصل پنجم .
شایدم نه !
وقتی شام خوردند ، با صدای درشکه بیدار شدند . بیلی که بیدار شد ، رفت بیرون از چادر به جولیا گفت :
« منظم که شدی بیا بیرون . یکی منتظرته ! »
جولیا از شنیدن این حرف تعجب کرد . سریع خودش را با آبی که بیلی گذاشته بود شست و بعد موهایش را که مرتب کرد ، بافت و لباسش را عوض کرد . بعد رفت بیرون از چادر و درشکه ای را دید که روی آن خانمی با لباسی شبیه لباس سوزی بود نشسته بود !
آقایی عینکی که عینک اش کاملا شبیه به عینک آقای عینکی بود ، کنار خانم نشسته بود !
بعد جولیا با شجاعت صورت هردو را دید . صورت زن . کپی سوزی بود ! آقا هم کاملا شبیه آقای عینکی بود ! جولیا لحظه ای تعادل خودش را از دست داد اما بیلی نجاتش داد و حقیقت را گفت :
« خب . شاید گیج شده باشی . این خانمی که می بینی کاملا شبیه سوزی است و این آقا هم کاملا شبیه آقای آیلستی است . راستش کاملا درست است . سوزی اومده !! » آقای آیلستی ؟
بذارین قضیه را ساده کنم . این خانم و آقا ، سوزی و آقای عینکی هستند ؟ یعنی ما سوزی را پیدا کردیم ؟
جولیا گفت : « این . این . امکان ندارد ! امکان ندارد ! اما . چجوری ؟ ما که دنبال شما بودیم اما پیدا نشدید ، حالا خودتون اومدین دنبال ما ؟ بیلی توضیح میدی ؟ »
بیلی گفت : « شاید سوزی بتونه . »
سوزی گفت : « خواهر من برگشتم ! من با آقای آیلستی برگشتم . من رفته بودم دانشگاه ! با آقای آیلستی ! ببخشید همینطوری سر خود عمل کردم . اما دیگر نمی توانستم . »
اشک از چشم های جولیا ریخت و سوزی او را بغل کرد . جولیا خودش را بیرون کشید و با چشم های اشکی به خواهرش نگاه کرد . گفت : « میدونی چقدر سختی کشیدم ؟ تمام مدت با حقایقی روبه رو شدم که حتی نمی توانی تصورش کنی . بعد تو . تو رفته بودی دانشگاه ؟ میدونی که من چقدر زخم شده ام ؟ میدونی چقدر گریه کردم ؟ تو که هیچی نمیدانی . »
بعد رو به بیلی کرد و گفت : « باید وسایل را جمع کنیم و با هم بریم . باید بریم خانه . با سوزی و نامزدش !بدو باید جمع کنیم ! باید برای تو و پنی هم عروسی بگیریم ! » بیلی دست های جولیا را گرفت و او را متوقف کرد ؛
« جولیا ! چی داری میگی ؟ من . من . دوست دارم ! » جولیا خشکش زد . دوستم دارد ؟
بیلی من را دوست دارد ؟ یعنی ممکنه ؟ وای خدایاااا !
حالا چه کار کنم ؟ به او چه بگویم ؟ جولیا گفت : « بیلی ؟ تو من را دوست داری ؟ یعنی نمیخوای با پنی ازدواج کنی ؟ یعنی من را بیشتر دوست داری ؟ » بیلی سر تکان داد و بعد گفت : « دیگه بهتر است راه بیافتیم .
باید بریم خبر ازدواجمون را به همه بگیم . خبر پیدا شدن سوزی را به همه بگیم . »
آقای آیلستی گفت : « فکر کنم کسی به یاد من نبوده باشد . » بعد همه خندیدند و به راه افتادیم . بعد از کلی رفتن به دره ی مارها رسیدیم و بیلی گفت : « یادت باشه این دفعه نامزد واقعی منی ! » بعد خنده ی ریزی سر داد . منم قرمز شدم .
و این داستان ادامه دارد .
#بانوی سبز
فصل چهارم .
بهترین و بدترین روز زندگیم .
بعد از جستجو در دره ی مارها ، جولیا با بیلی به جاده رفتند .
شب بود . وقتی دیگر اسب ها توان راه رفتن نداشتند ، هردو ایستادند و شب را آنجا گذراندند .
هنوز در دره ی مارها بودند . بیلی چادر را برپا کرد . گاز کوچکشان را گذاشت و بعد رفت و ماهیتابه را بر روی گاز گذاشت . جولیا خسته بود و پاهایش تاول زده بود .
موهای ژولیده و بلوندش باز شده بود و دورش ریخته شده بود . باز هم بهترو زیبا تر از سوزی شده بود .
مثل همیشه .
بیلی رفت و کنار او نشست . بعد موهای او را با شانه ای که جولیا آورده بود شانه زد ولی جولیا هیچ اعتراضی نکرد . بعد که موهایش مرتب و شد ، مثل همیشه ، به بیلی گفت : « هنوزم نامزدتم ؟ »
بیلی گفت : « بله ! هنوز هم نامزد من هستی . ممممم . چیزه . هنوز از دست من عصبانی هستی ؟
تا حالا عصبانی شدن تو را ندیده بودم . فقط عصبانی شدن سوزی را دیده بو .»
جولیا حرف بیلی را قطع کرد :
«لطفا دیگه از سوزی حرف نزن ! نمی خوام چیزی درباره اش بدونم ! ببخشید که عصبانی شده بودم !
دیگه عصبانیتم را نمی بینی ! »
جولیا در دلش از دست سوزی ناراحت و عصبانی بود . چون تمام حرف های بیلی راجب او بود و بیلی جولیا را با سوزی مقایسه می کرد .
بغض کرده بود ولی نمی خواست گریه کند . فعلا نه . برای همین به بیلی گفت : « من میرم بخوابم . »
بعد بلند شد . بیلی گفت : « تو که هنوز شام نخوردی ! تازه مسواک نزدی ! »
جولیا ایستاد و قرمز شد . بعد سریع برگشت و سر جای قبلی اش نشست و بلافاصله صدای شکم گرسنه ی جولیا سکوت دره را شکست . جولیا بیشتر قرمز شد . این را مطمئن بود .
بیلی از ته دلش قهقهه زد . جولیا او را نگاه کرد ودر دلش گفت : تا حالا قهقهه ی بیلی را ندیده بودم .
از نظر جولیا اون روز بهترین و بدترین روز زندگی اش بود .
و این داستان ادامه دارد .
#بانوی سبز
فصل سوم
دره ی مارها .
در راه جولیا ساکت بود ولی بیلی با جولیا حرف می زد .
به او نام دره ها را یاد می داد ، نام درخت ها را یاد می داد و نقشه را به جولیا نشون می داد .
جولیا هم می دید و سرش را به نشانه ی تایید تکان می داد .
تو ذهنش شلوغ بود . بدجوری شلوغ بود . شبیه تگرگ خیلی شدید !
بیلی گفت : « جولیا ! می خوای بریم تو اون دره را ببینیم که آیا سوزی را دیدند ؟
تازه خوراکی هم می خریم و از آنها آدرس می گیریم . »
جولیا بالاخره گفت : « باشه . تو برو خوراکی بخر و منم از سوزی اطلاعات می گیرم . »
بیلی گفت : « بهتره کارهای مان را برعکس کنیم . چون من در اطلاعات گرفتن خوبم و تو در خوراکی گرفتن!»
جولیا پول را گرفت و به سمت مغازه رفت . خانمی آنجا بود با چشم هایی آبی رنگ . مثل چشم های خودش.
موهایش نقره ای ولی پیر نبود . بسیار جوان و سرحال بود . سمت خانم رفت و گفت : « ببخشید شما این خانم را با یک آقای عینکی ندیدید ؟ » و عکسی را از جیبش در آورد و صورت زیبای سوزی را نشانش داد . خانم اول به سوزی نگاهی انداخت و بعد به جولیا . به او گفت : « آدم های زیادی از اینجا گذشتند . اما فکر می کنم این خانم جوان را دیده باشم . با آقایی که شبیه شوهرش بود . داشتند با درشکه از اینجا رد می شدند . اما ، تو با این خانم به هیچ عنوان شباهتی ندارین . چرا دنبالش هستی ؟ »
جولیا گفت : « این خانم خواهر بزرگ ترم است و من دارم دنبالش می گردم چون با این آقای عینکی از شهرمان رفتند و چند روز است که خبر مردنش آمده و حتی یک جنازه با لباسی که مادرم برایش دوخته بود ، پیدا شده . همه ی شهر فکر می کنند که او مرده و حتی برایش مراسم خاک سپاری هم گرفتند !
ولی من و دوستم باور نکردیم . برای همین با هم اومدیم دنبالش بگردیم و از اطلاعاتتون ممنونم .
اگه میشه بیشتر به من اطلاعات بدید . » خانم گفت : « چه اتفاق وحشتناکی ! امیدوارم خواهرت را پیدا کنی . من دیگه هیچی از اون دوتا نمی دانم .
ولی مثل اینکه دوستت دارد نگاهت می کند ! »
جولیا برگشت و بیلی را دید که دارد نگاهش می کند . عکسی در دست داشت ؛ ولی جولیا نمی توانست آن را ببیند .
بیلی گفت : « مگه به تو نگفتم با کسی درباره ی سوزی حرف نزن ؟ تو قرار بود فقط خوراکی سفر را بخری و بعد بیای بیرون . »
جولیا سرخ شد . حداقل خودش این را احساس کرد وبعد به آرامی گفت : « اما این خانم اونارو دیده . اونارو با هم در درشکه دیده . منم داستان رو گفتم و خب .خب . اونم خواهرمه(اینجا صدای سوزی با عصبانیت مخلوط شده بود) دوست ندارم بدون اطلاعات از جایی به جای دیگر بروم . درضمن . الان خوراکی هارو می گیرم . تو برو بیرون ! »
بعد بیلی با گوشت ،نان ، آبمیوه و بیسکوئیت آمد جلوی جولیا و به خانم گفت : « معذرت می خوام ! نامزدم یکم عصبانی شده !! لطفا این هارو حساب کنید . »
جولیا صورتش را بالا آورد و به بیلی نگاه کرد . بیلی گفته بود نامزد ! یعنی دروغی گفته بود یا واقعی ؟!
خانم گفت : « اوه ! جولیا گفت شما دوستش هستید . ولی فکر کنم نامزدش هستید . البته که اشکالی ندارد .
همه عصبانی می شوند دیگر . خب ، شد 11دلار . ممنون به خاطر خرید ! »
بیلی سر تکان داد و دست جولیا را گرفت و خوراکی هارا برد . عکس هنوز در دست جولیا بود . کوله هایشان را به همراه خورجین ها بر روی اسب ها گذاشتند . بعد بیلی دست جولیا را روی "بلا" گذاشت و به او گفت : « دیگه از این کارها نکن و یادتم باشه که من نامزدتم !
البته فقط در دره ی مارها و جاهایی که مردم هستند . »
جولیا سر تکان داد . اما به نشانه منفی . به بیلی گفت : « من نمی خوام الکی به عنوان نامزدت باشم . » بیلی تعجب کرد ؛ گفت : « مطمئنی؟ تو که همیشه می خواستی نامزد من باشی . »
جولیا گفت : « چون نمی خوام حس خوبی داشته باشم . » بیلی گفت : « ولی به هر حال باید اینجوری باشیم . چون مردم الان ما رو به چشم نامزد هم میبینن . »
و این داستان ادامه دارد .
#بانوی سبز
درباره این سایت